BAKETIARRAREN ETA MENDEKARIAREN
ARTEAN IHARDUKIA

        Baketiarrak

Gaizki aditurik legea,

Juduek uste bazuten

Adixkideen maitatzea

Zela xoilki manatzen,

Lege-emalle dibinoa

Garbiki da esplikatu:

Egiazko amodioa

Etsai berentzat manatu. (bis)

        Mendekariak

Manu gogor, lege dorpea!

Ez ote zen bada aski

Ongi-egilen maitatzea?

Zertako da iratxaki

Orobat gaizki-egileak

Behar direla maitatu

Eta gure zehatzaileak

Ordainez ongi tratatu? (bis)

        Baketiarrak

Gorputz bera egiten dugu

Jesu-Kristo buruzagi;

Zeru bera zaiku agindu

Hemen elgar maita-sari.

Manu gozo, lege maitea,

Zuk deraukuzu ekarri

Lurrerat zeruko bakea

Bihotz guzien lokarri!

        Mendekariak

Gutien ustean etsaiak

Niri hanbat atsegabe

Eta nik mantsoki guziak

sofri mendekatu gabe?

Ez dut bihotz hain pairatua!

Halakoei ni barkaturik

Ez da dostatuko mundua;

Ez daut eginen irririk. (bis)

        Baketiarrak

Jesu-Kristok dautzu manatzen.

Etsaiari barkatzea

Eta non ez duzun barkatzen

Segur duzu damnatzea.

Haren etsai zen guziari

Barkatzen hasi zen bera:

Obedi zozu legeari:

Ken zazu barnetik herra. (bis)

        Mendekariak

Egin dauzkidate damuak:

Ez detzaket utz gogotik:

Ohorezko sentimenduak

Kolpatzen tuzten pontutik.

Sobera gosta lakioke

Ene neturalezari;

Bortxa egin behar nioke

Beti ene bihotzari. (bis)

        Baketiarrak

Adi zazu, mendekaria,

Huna zer zaitzun gertatzen:

Zure herraren malezia

Zure kontra da bihurtzen.

Zer pena, zer neke, zer gudu

Gau et'egun bihotzean

Ez dituzu behar sofritu

Herran bizi zarenean. (bis)

        Mendekariak

Zilegi ez bada gaizkiak

Mendekatuz bihurtzea,

Halaber neke da etsaiak

Bihotzetik maitatzea:

Ez dut idukiko herrarik:

Bainan ez ongi, ez gaizki,

Halako jendekin garabik

Ez dut nahi iharduki. (bis)

        Baketiarrak

Hola etsaia tratatzea

Ez da aski salbatzeko.

Egiazko karitatea

Hedatzen da urrunago.

Gaizkiaren ordain ongia

Bihurtzea du manatzen.

Jaunaren ontasun handia

Zauku moldetzat emaiten. (bis)

        Mendekariak

Ez diot eginen iroi-ik

Gaizki egin dautanari

Ez eta bisaia gaixtorik

Behin ere etsaiari.

Bainan izaiten duenean

Zerutik zerbait gaztigu,

Erranen dut ene barnean:

Ongi merezitua du! (bis)

        Baketiarrak

Oihuz Aita zerukoari

Zauzko barka detzazula

Zure zorrak, zuk etsaiari

Barkatzen tutzun bezala.

Konpreni zazu otitz hori

Egiten diozunean

Nola mintzo zaizkon Jaunari

Eta zer duzun barnean. (bis)

        Mendekariak

Ez naiz barnez alegeratzen

Gaixtaginen ondikoez

Ez eta bihotzez tristatzen

Ene etsaien gozoez:

Bainan hekin gaixtakeriak

Ez balinbadu nebririk,

Nahiz gal dituen guziak

Nork behar du axolarik? (bis)

        Baketiarrak

Bere Aita zuen otoiztu

Jaunak azken orenetan,

Gurutze batean itzatu

Zuten hekin fagoretan.

Nork iduk dezake herrarik,

Etsenplu hunen ondoan?

Hitz amultsu hauk aditurik

Nola bizi etsaikoan? (bis)

        Mendekariak (konbertirurik)

Jesus etsenplutzat harturik,

Orai beretik naiz hasten

Bihotzetik herra kendurik,

Ene etsaien maitatzen.

Ofentsatu nauten guziak

Maiteki tut besarkatzen

Egin dauzkidaten gaizkiak

Behin betikotz ahanzten.

        Guziek elgarrekin

Dezagun otoitz Jaungoikoa,

Arren gure bihotzetan

Karitate egiazkoa

Sekulatotz finka dezan,

Mundutik ilki bezain sarri

Sar gaiten baltsa handian

Bizian elgar maita-sari

Agindu zaikun glorian.