www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Olerkiak
Salvat Monho
XIX. mendea

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Poèmes basques de Salvat Monho (1749-1821), Salvat Monho (Pierre Lafitteren edizioa). Ikas, 1972.

 

 

aurrekoa hurrengoa

UMILITATEA

 

O umilitate saindu,

Bertuten zimendua,

Saindutasunak zu zaitu

Betiko sustengua,

Zenbatenaz apalago

Bai datza ezarria,

Hanbatenaz bortitzago

Da zimendu berria.

 

Zimenduan dire sartzen

Harririk sendoenak,

Hek bai dituzte jasaiten

Asenturik gorenak:

Axaletik hasten bada

Bertuten asentua,

Beti flako izanen da,

Aise barreiatua.

 

Gora igan nahi badu

Nihork Jaunaren bixtan

Behar du hagitz apaldu

Lehenik bere baitan,

Zeren apaltzen direnak

Bai dire altxatuak,

Eta altxatzen direnak

Justuki apalduak.

 

Jaunak kreatu zituen

Zeruan aingeruak,

Edertasunez beztitu

Hekin Izpirituak.

Bainan bere urgulluak

Ditu eror-arazi

Eta umiliatuak

Infernurat egoitzi.

 

Barnez ezti eta umil

Ez den giristinoa

Ez daite zuganat hurbil,

O Jesus dibinoa.

Bihotz ezti umiletan

Duzu zure gostua

Ezar azu gure hautan

Zure izpiritua.

 

Zer den gure etorkia

Ongi kontsideratuz

Eta gure miseria

Begien bixtan hartuz

Ezagutu behar dugu

Gure ez-deustasuna

Bihotzean garraiatu

Beti umiltasuna.

 

Gu baitan den on guzia

Zerutik heldu zaiku,

Ordean gaixtakeria

Gerok obratzen dugu.

Zertaz beraz glorifika?

Nondik har banitate?

Azkenean harren bazka

Bihurtu behar gare.

 

Bertute, merezimendu,

Dituzkegun apurrak

Jaunak emaiten dauzkigu,

Hek dire haren obrak.

Eskerrak beti umilki

Hari bihur detzagun,

Ez bagare maluruski

Haren bixtan hobendun.

 

Jaunaren aintzin-gidari,

Gorenaren profetak

Handi eta miragarri,

Saindu bezain diskretak

Umilki tu gerizatu

Dohainik ederrenak:

Jaunak hartaz egin ditu

Laudorio gorenak.

 

Jesusek bere amatzat

Maria du hautetsi.

Eta haren sabelerat

Gizon eginik jautsi:

Zer ontasun, zer ohore

O Jainkoaren ama!

Hautatzen duzu halere

Sehi baten izena.

 

Jesusek bere burua

Gizonaren semetan,

Hortaraino apaldua,

Tratatzen du munduan:

Nork esplika, nork konpreni

Handitasuna bera

Hain apal nola den jautsi

Gizonen altxatzera?

 

Jesusen umiltasuna

O zer mirakulua,

Suntsitu behar lukena

Gizonen urgulua!

Gu behar gare apaldu,

Jauna, zure oinetan,

Ahalaz umiliatu

Gure hobenen bixtan.

 

aurrekoa hurrengoa