GIZONAREN AZKEN FINAK

        Heriotzea

Herioak mundu huntan

Ez du nihor gupida:

Monarken palaziotan

Etxoletan bezala

Sartzen da berdin ausartki

Eta haren kolpeak

Badaramatza sotilki

Zahar eta gazteak.

Herioaren izenak

Lazten tu gehienak

Eta haren aipamenak

Lotsatzen gaixtaginak.

Kristau onak du kontrarat

Hiltzea desiratzen,

Hilik baizen bizitzerat

Ez baida nihor heltzen.

        Jujamendua

Zer da lazgarriagorik

Jujamendua baino?

Juje hala argiturik

Izan da egundaino?

Bihotzen plegu gordeak

Ditu klarki ikusten;

Pentsatu eta eginak,

Hitzak ere pisatzen.

Lehen jujamendu hori

Bada hain lazgarria,

Azken jujamenduari

Jinen zaio aldia:

Menden azken egunean

Juje soberanoa

Mundurat jausten denean,

Nork jasan haren soa?

        Parabisua

Ez du begiak ikusi,

Beharriak aditu,

Izpirituak hain guti

Zer diren konprenitu

Justuentzat Jainko Jaunak

Preparatu saria:

Parabisu-ontasunak

Eta hango gloria.

Guziak Errege dire

Zeruko erresuman;

Ez dire beldur batere

Deusek altara detzan.

Desira baino zeruan

Aboro da gozoa;

Hitz batez, parabisuan

Ikusten da Jainkoa.

        Infernua

Infernua da leize bat

Beti sutan dagoena,

Jaunak aurtiki du harat

Gaitz guzien bilduma.

Han beti dute sofritzen

Esperantzarik gabe:

Deusek ez ditu gutitzen

Tormentak behin ere.

Gorputzak eta arimak

Suak ditu erretzen

Bainan surik bortitzenak

Ez ditu konsumatzen.

Gehienik du berretzen

Horien ondikoa

Zer gatik ez den ikusten

Infernuan Jainkoa.