PURGATORIOAZ

O arima Jainkoaz onetsia,

Orroit hadi badela leku bat

Hemen arras Jaunaren justizia

Satifatu ez duenarentzat.

Borratua izan arren hobena,

Ez ziaukuk Jainkoak barkatzen

Bekatuak noizbait zor duen pena

Nun ez dugun osoki pagatzen.

Hurbil hadi purgatoriotara,

Jaun botere guzia duenak

Biztu duen suzko leze hartara:

Entzunen tuk auhenik minenak.

Arima hek gauza gutia gatik

Bizi dituk hats-gorapenetan,

Urrunduak zeruko gloriatik

Aurkitzen tuk tormenta dorpetan.

Zenbatenaz maitagarriagoa

Ezagutzen bai dute Jainkoa,

Hanbatenaz zaie bortitzagoa

Jasan behar duten ondikoa.

Lege balitz mundura bihurtzea

Hango penak behin frogaturik,

Ez laiteke zilegi mintzatzea

Jainkoaren justiziaz baizik.

O! menturaz gure adiskideak

Gure gatik dire penatuak,

Gure hurko burraso-ahaideak

Gure faltaz sutan hondatuak.

Behar bada hemen gure alderat

Amodio sobra zutelakotz,

Izan dire purgatoriotarat

Aurtikiak hainitz urtekotzat.

Zuek, gure adiskide maiteak,

Diote maiz nigar-marrasketan,

Otoitz, barur, eta karitateak

Egitzue gure fagoretan.

Otoi, Jauna, otoi urrikalmendu

Su-lametan daudezen arimez

Galdegiten dautzugu barkamendu

Mundu huntan ein tuzten hobenez.

Bara zaite bara hei jazartzetik.

Gehiago ez utz hek erretzen.

Ah! has bitez, aterarik su-petik,

Zutaz, Jauna, zeruan gozatzen.