C. SARRAIL-EK JOSE MENDIAGUE-RI
IGORRI DAKON LETRAREN ARRAPOSTUA

Irakurtu izan dut, Jauna, zure letra;

Hainitz plazer hartu dut, hura idek-eta;

Berehala hedatu izan diot bista;

Itsasoko berriak ez zituen falta,

Kontent niz zirelakotz arribatu entsa.

Zure letran dautazu, Casimir, galdatzen

Jaun Bautista Yrigoyen zer gizon klase den.

Arrapostuak zuzen daizkitzut emanen,

Berri onik ez baitut sekulan gordetzen,

Gizon hoberik ez da gure artian hemen.

Ezagutzen duenak maitatzen du fite;

Guziek hunendako «kariño» badute;

Gizon onestagorik nekez kausi daite;

Holako hainitz balitz, ez litake kalte;

Mundu guziarentzat abantail litake.

Jaun hau, hurbildanikan duenak tratatu,

Laudoriorik baizik ez duke kondatu;

Egia erraitia ez baita bekatu,

Hemen guzietarik badu errespetu,

Bere sendimendu onez merezitzen baitu.

Orai emaiten dautzaut jaun hunen berria:

Jakintsuna da eta ontsa mintzatuia;

Guzier ekartzen du beti errespetuia;

Jende beharrarentzat bihotz bat noblia;

Inposible da izaitia bertze bat hobia.

Nehork ez diro hunen kontra deusik erran;

Beti zuzen dabila bere aferetan;

Guziez maitatua, alde guzietan,

Ttipi, handi, aberats, bai eta pobretan,

Gizon xarmantagorik ez ditake izan.

Beti izanen ditu obrak eta famak,

Yrigoyen bezala dabilan gizonak.

Ez ditu abandonatzen sekulan lagunak,

Holakoak balire aberatsak denak,

Ez litazke hoin handi pobriaren penak.

Horrat partitzen dela, diote, hemendik;

Hola aditu izan dut, solasak emanik.

Balin bada Hazparnen arrangura denik,

Hunen berriak zuzen eman daizkitzut nik,

Ez zazula pentsatu badela gezurrik!

Jose Mendiague