Parke batean nago

lau urteko persona batekin solasean

jendea pasatzen da gertutik edo

beren bizitza zatiekin begiradan

milagarren aldiz esnatu dira ezkiak

eta ze eskuekin helduko dio bizitzari

lau urteko adimen bizkor honek

 

eta galdetu dit

gu benetan existitzen gara

ezta?

Hodei xafla iletsuei begira jarrita

entzuten ditut kamionak eta trenak pasatzen

beren lan hotsekin

eta galdetu diot txikiari

ba ote den benetan existitzen ez denik.

Telebista kontuak aipatu dizkit.

Sagarra jateko gogoa adierazi dit ondoren.