Gorrotoaren askatik edaten dugu maiz

garbia den ur gardena,

bertatik irristan erori arren

tututzar horretatik barrena

likiskeria denak zurrunbilatuz

guregana datorrena;

inolako eta inongo

galbahetik pasa gabe

irenstera gara iristen

gure sasinortasunaren errotak

esfortzu ttikienaren bitartez

ehotuko duelakoan.

 

Sukarrarekin ez beste

edaten dugu

berezko errealitatearen

zuku kutsatugabea.

 

Esperientziaz zilegi

bizipenetan ase

gogoetekin hainbeste.

 

Nork dio egoera arruntean

errealitate benetakoa

gure zentzumenez

datxekigula?