AHANZTURAREN ITZALA

 

Xirripan lez hozkirria

Padur limoan txirria

Xaloa bezain paregabea

Dagerkit zure irria

 

          Oihuaren deiadarra

          Zerurako ortzadarra

          Begi eneetan zure diztira

          Ezinbesteko negarra

 

                    Beroa doa hitzetan

                    Zentzuak dautza penetan

                    Arnas ixila bihurtzen zara

                    Neure barne-gogoetan

 

 

Sosegua da gerizan

Hala betiko nahi izan

Poz-jarioak bor-bor diraki

Eskainitako kalizan

 

          Elkar kantuan ixilka

          Gorputz-arimaz apika

          Odol beroaz bustitzen duzu

          Ezpain bietan musika

 

                    Eman zaidazu hats bigun

                    Musika biok dagigun

                    Geurea dugun urbegi honek

                    Ea zer opatzen digun

 

 

Kantua dator errekan

Susmoa musu-ferekan

Amets-irritsak zirtzirt ozena

Zure ezpainen hitzetan

 

          Izpi beroak biltzean

          Ur-arragoaren pean

          Ororentzako itsutu nadin

          Zeu begiratu artean

 

                    Ni bideari narraio

                    Eta ez naiz, ez, soraio

                    Zure laztana senti ezean

                    Xilio gabeko kaio

 

 

Zuregan dena fedea

Horretan daukat nerea

Ortze eskerga bidea eta

Izar bakoitza xedea

 

          Sendo senperturik hitza

          Hebaina ez da ihitza

          Atsekabeak ez du altzorik

          Nahia denean bortitza

 

                    Patuari ez aditu

                    Bizitza ez zaigu ahitu

                    Barrutik hustu eta kanpotik

                    Odolez artean blaitu