XXI.— AGURETXO

 

   Denboraren iragaite gupidagabeak

ohosturik begi bien kolorea,

begitartea zurbil,

begirada asfaltoan iltzaturik

badoa, ukitu luze, neketsuz

lurra ferekatuz,

elurte hariak sorbaldetan eskegi.

 

   Noizbehinka argi bila garatzen ditu begiak

bere geroa esku biluziz eraiki zuenak,

berea eta bere seme-alabena,

gaur ahaztua,

baztertua,

inork gogoratzen ez duena.

 

   Alde zaharreko kaleetan zehar,

itzalpean,

ilunpean

bere azken uneak agortzen ditu

bere makilaren erritmo geldoan,

bere arnasketa ozen unagarrian,

hiriko txoko batetako arrats mugatuan.