II.— TXINATAR AUZOKO
TABERNA BATETAN

 

   Bular guriak estu

soinekotik gainezka,

primadera goiztarrez errukirik gabe ebagitako

loreak, orain ihartuak.

Hiriaren haur besoetakoak,

izerdi eta tabako errearen usainean zarete usteltzen

hamaika margoz igurtzitako

maskara batez estaliak.

 

   Irindutako barra hautseztatua

non absentaren zirristadapean

geldiro,

azukre koxkorrak desegiten bait dira.

 

   Marmolezko mahai hotzen aurrean

denboraren iragaiteak zainetan lagatako

ebatondoz josiak

begibakar, herren, besamotz

tatuatuak,

ile adats gerlitsuak,

garai batetako asfaltoko piratak

musean

horma gainean

geldirik, mututurik,

armiarma sarezko errezel batez inguraturik

ordua berriz joko ez duen

zurezko erlojuaren begirada itsuaren azpian.

 

   Begitarte itzalak, ezpain hertsiak

zigarro ke laino batez inguratuak,

irrati mendetsu bati darion

tango neketsuaren doinuan

kanela pastixak gozatuz

azken une beterreak agortzen dira,

erditzaletan,

Bartzelonako txinatar auzoko

taberna batetan.