XI.— OTOITZA

 

   Aita Gurea

lurrean galdurik, nahasturik zarena,

santu izan bedi zure izena,

bai eta zuri jarraitzen dizutenena

(hain dira gutxi!).

Etor bedi zure erreinua,

zurea, behartsuena,

berdintasunarena,

anaitasunarena,

ez

diruarena, aberatsena,

klase sozialena,

gorrotoarena;

eta egin bedi zure nahia,

zure justizia

(eta ez gure auzitegietakoa)

zeruan bezala lurrean ere.

Emaiezu gaur, behartsuei

egun honetako ogia,

bai eta atzokoa bada ere...

zuk ematen ez badiezu

inork emango ez bait die;

eta ez itzazu gure zorrak barkatu

guk geure zordunei barkatzen ez dizkiegun bezala,

Egiguzu gogor eta eman egurra

geurea banatzen ez dugunoi,

oparotasunak itsutu bait gaitu;

eta ez gu

gorrotora

egoismora

injustizien aurreko gormutukeriara

eta armak erraz hartzeko

tentaldira eraman,

ahulak bait gara arimaz

eta haragiz;

   Eta, arren,

indarrez diotsut,

behar hainbat borondaterik

ez bait dugu guk bakarrik,

atera gaitzazu

Zuk

gaitzetik.

 

AMEN