ORDOXELAIKO BIDEAN

 

«Ama!

Ezin dut kantatu:

bihotzaren kaperan su hartu du atrilak».

(V. Maiakovski)

 

Artezilariei deitu beharko

desamore hauen mekanika

delikatua desaktiba dezaten.

 

Eta bihotza habitatzen digun

ezezaguna errito swahiliz

ahal dezagun behingoz uxatu.

                   («fukuzwaye yeye mgeni»)

 

                  Euria ari baitu

                  aspaldiko partez

                  lekaro soil hauetan

                                    horbel hitsaren kraskada

                                    eta ur uherrez harro erreka

                                    denboraren euri atergabez.

 

(«Victimae Pascali laudes

immolent christiani»,

Abraham, Abraham...)

                                    («sekula» hitzik ez aipa,

                                    oinarria ez dago tinko zapal

                                    tzaileen hitza amaitzean za

                                    palduen mintzoa da hasiko)

 

 

 

           Telefono hariak aspaldi moztu baitzituzten

                      otarrain karrankarien komando

                      inkontrolatuek erraietan

                      eta Danton guztiak higatzen ari

                      osasunezko espetxeetan txandako

                      Robespierreen gilotinaren zain

                      gorrotoaren toberak ankerki urratu

                      haurtzaroko argazki amoltsuak eta

                      garrazki lehertarazi ulertezinaren

                      hegazkinek poema ingenuoak oro txo

                      stalingrado luze honetan mozkortubak

                      eta ganibet fin zorrotzak atezuan

                      tristeziaren begirada sorgorretan

                      larmintzaren guritasun gurinezkoaren

                      artisautza maratz zehatzean zaurgarri

                      uste guztien pronostikoen arabera

                      zapart eginak baitira inoiz ere apika

                      laztanezko lanabes inozent izan ez diren

                      aho kutunen nabastarre bazkalondoarrak

                      ganibet labanduak orain odol-horbeletan

                      karraskari eta behinolako irri-karkarak

                      ubel-lauso hain urrun...

 

(«errota zahar maitea

          uraren ertzean

         uraren ertzean-da

                    basati beltzean»)

 

                                      Otordu amankomunen

                                      xarma inkariotsua aspaldi

                                      bihurtu baitzen herdoil

                                      ugerrezko larrosa horzkari

                                      ibaiaren geldotasun uhertuan

 

                                                        («negar egiten duzu

                                                        alea txetzean.

                                                        ni ere triste nabil

                                                       zutaz oroitzean»)

 

              Bizitzak urteak baitaramatza

              zauri niminoak miniaturazko

              milizkaduren mikrouhinetan

              astirotsu suntsitzen su    ama

                                                    ta tu ak.

 

                                                       Etxea bete ur.

                                                       Odolez harro datorren

                                                                    erreka honetan.

 

(«sepulchrum eius viventis

...

et gloriam videam

                           resurgentis»)

 

                                              Euria ari baitu

                                              aspaldiko partez

                                              gure kromletxaren in-

                                              guruan in-gudean in-

                                              fernuan.

 

                  Sicut dicebamus hieri.