Graffitien ganbara
Joxe Austin Arrieta

Kutxa, 1996

 

 

APOKRIFO MARKINARRA (HIRUGARREN AUTUA)

 

(P.A.— Ori ez dozu poesia, ezpabere prosa arrunta!

           Ezer aintzakotzat artzekorik badauko, neuk

           irakatsi neutsun hizkuntzari zor deutsazu,

           berari esker ikasi zenduan-eta begi-aurrean

           daukazuna, edo amesetan dakusazuna,

           paperean iminten... Iruzurti lotsabagea.

           Uste dozu lerroak banatuz gero, dana eginda

           dagoala. Baina zure burdiak ez darasa:

           burpilak lokatutako tresna mengela besterik

           ez da! Lerro jarrai naiz etenetan, biotza bear

           da, gero, leenengo eta bein! Eta orixe da zeuk ez

           daukazuna, edo are okerrago: orixe da, tilista-

           erretilukada baten truke, zeuk saldu gura dozuna!

 

M.J.— Beti pentsatu izan dut, erretxin hutsa baina,

            poeta zahar gutxienez errespetagarria zinela.

            Orain dakusat, ordea, benetan nolakoa zaren.

            Bihotz ilun bekaizti mendeku-gosez usteldua.

            Nor zara zu niri apaltasun-ikaskizunak emateko?

 

P.A.—  Gitxienez, ur gaineko bitsetan ibiltea gogoko ez

            dauan euskalduna.

 

M.J.— Neu ere banauzu zu bezain euskaldun! Ur gaineko

           bitsetan bada ere!)

 

Graffitien ganbara
Joxe Austin Arrieta

Kutxa, 1996