Larriya

        Romanza de Oñate

Uxo ego txuriya,

jatxiya zerutik,

izate guziya

emango det zugatik.

Entzun nazazu arren,

aingeru kutuna,

nai dizun biyotzak

gaur esaten dizuna.

Adoratutzen zaitut

ume zoragarriya,

belauniko zugatik

emen nago jarriya.

Atoz munduko illunkentzalle,

        izar argiya;

atoz kentzera, maitea,

nik daukadan larriya.

Zerutikan mundura

jatxi zerade egan

ta gloriyaren puxka bat

nola zerori ala zeran

(nik ez dakit, au zer dan!)

txoratzen naiz zure aurrrean...

Urrikaldu zaitea

ta barkatu, maitea,

nik zuregandik aldegitea.

Illko naiz miñez

zu gabe, ederra;

atozkit onera

        Ez, ez...

Joan zaite meserez.

Agur laztana,

bai, betiko agur,

deitutzen dit Jaunak

        Jaunak

bore ondoren gaur.

Jaungoikoak nai du

ni ara joatia

        maitia!

Egiñ bedi bada Jaunaren

        borondatia.