II. MARIA

                ...conservabat omnia verba... in corde suo.

Iainkoaren Ama ta

Iaunaren mirabe

—etxe doatsu ontan

nagusi nor ote?—,

Iaunagandiko grazi

guzien urbide,

niretzat orde, minen

Ama, batez ere!

Ez zadan minik aipa

zureen aldean;

Simeonek esana

gordez biotzean,

ezpata sar zitzaizun

animan barnean;

ez ta atera, Semea

berpiztu artean.

Beste esan bat zenuen

biotzean gorde:

«Zer bila ninduzuten?

Ez aal dakizute

Aitarenean bear

dutala?». Zuk orde

orduan ez ulertu

Semearen galde.

Barnean irauliaz

itza atxiki zenuen;

Itz onek adimena

argitu baitzizun.

Andik ara Aitarekin

zegola gau t'egun,

ez esparik, Semea

zerekin baitzendun.

Gogoz gogo zeundeten

ezpainak isilik,

elkar-iardunka; alaxe

bizi nai nuke nik.

Minek begi-aurrean...

nork ez du nai minik

Iesuren esku goxok

igurtzitzen dunik?

Minak aaztuaz, egin

ote diet uko?

Betor min, betor gantzu,

Ama minetako.

Maitagarririk ba da,

Iesus Gurutzeko;

Gurutzean Arekin

isil ni iltzatuko.