III. IAINKO BIUR NADIN

Aundi da nik ni uts eriztea?

Emen dago Iesukristo:

deuseztatu zan morroi-iantzian,

orain, aldiz, deusezago.

Ogi-idurian nire ianari,

iduririk ere ez gero.

Nire barnean itzaltzen ote

antz oiek doazeneko?

Ez; il-obian etzen itzali,

ez ere nire barnean,

obia ustuta garai ieiki zan

iarriz Aitaren aldean.

Nigan ari da (soin ustelkor au

obi-aintzu ustu artean)

azi ta bizi, osorik Iainko

biurtzen naun bitartean.

Au azi-aala ni itzaliko naiz.

Uts au orde, zerbait aal da?

Pekatu. Beste zerbait aal nintza

utsera biur-bearra!

Oroi litez uts biur naizela

Zugatik, zerbait izana.

Utsa naiz, baina leen uts izanik,

ezin nator utsagora.

Iainkoa aragiz mugatua ager;

ardo-ogi antzaz arego.

Utsa naizen au uts geldi nadin;

au bainaiz, uts, ilun, zulo.

Ez da aski, Iauna; zugatik, albait,

nadin utsaren urrengo.

Ez orde; biur nadin ni Iainko

utsetik guzi izateko.

Izate guzi Beregan duna

nigatik ezer ezera;

izaterik ez nuen ilun au

Argatik guzi izatera.

Azkengabe dan Iaun arengana

ezer-eza alboratzea

gutxi bailitzan, uts au Iaungoiko

dakar oso biurtzera.

Eder ezak, uts, Iainkoz iantzirik,

Iainkoz erantzi-iduria;

odei beltzetik tximista antzera

ilunbetik aiz argia

Iaunaren esku guzialdunak

ez azala nai itzalia.

Zuk, Arnas Guren, eder nerekin

ain xurtu dan Iaun aundia!