I. IZAKI GUZIETAN

                In ipso enim vivimus et movemur et sumus

                        (Act. XVII, 27, 28)

Aitzin-gibel, ezker-eskuin,

gain ta barne

neurtzen ari nauzun Begi,

zure dirdaiz, argi berriz

soil dakusat

uts, ez, ogen, naizela ni.

Zeru, lur, egurats, gizon,

nigana tut

epaile-sur, oro begi.

Ez luze, ez zabal, ez sakon,

baino or zaitut

guzi oien irozgarri.

Begi oiek begi ootan

zizta naute.

Negar ba lerit saminki!

Begikaldu samur batez

nor naizenik

adiraz dautazu garbi.

Au nauzu!... Zaitez urriki

Iainko antzo,

damu baitut biotzetik.

Elur zuri biur nazu;

oil itzazu

ogen beltzak enegandik.

Alde ditzadan begi ook

beltz ontatik

argitara, Iainko garbi.

Ene begi ta gogoa

ta gorputza,

zuri so, gel bitez argi.

Urrun itzazu zureak;

begirozu

xahutu duzun aur oni.

Ez ater begiratzetik;

eman, aldiz,

indar ene begieri.

Begiz begi, gogoz gogo

gauden bi ook;

naukazu maitatzen beti.

Atseden zak ontan, gogo;

isil, beha,

ta Iaunagan ago tinki.