 |
I. IZAKI GUZIETAN
In ipso enim vivimus et movemur et sumus
(Act. XVII, 27, 28)
Aitzin-gibel, ezker-eskuin,
gain ta barne
neurtzen ari nauzun Begi,
zure dirdaiz, argi berriz
soil dakusat
uts, ez, ogen, naizela ni.
Zeru, lur, egurats, gizon,
nigana tut
epaile-sur, oro begi.
Ez luze, ez zabal, ez sakon,
baino or zaitut
guzi oien irozgarri.
Begi oiek begi ootan
zizta naute.
Negar ba lerit saminki!
Begikaldu samur batez
nor naizenik
adiraz dautazu garbi.
Au nauzu!... Zaitez urriki
Iainko antzo,
damu baitut biotzetik.
Elur zuri biur nazu;
oil itzazu
ogen beltzak enegandik.
Alde ditzadan begi ook
beltz ontatik
argitara, Iainko garbi.
Ene begi ta gogoa
ta gorputza,
zuri so, gel bitez argi.
Urrun itzazu zureak;
begirozu
xahutu duzun aur oni.
Ez ater begiratzetik;
eman, aldiz,
indar ene begieri.
Begiz begi, gogoz gogo
gauden bi ook;
naukazu maitatzen beti.
Atseden zak ontan, gogo;
isil, beha,
ta Iaunagan ago tinki.
|
 |