I. ILUNDEGI

—Eder nazazu, seme.

—Ilunak argia?

—Zerk obeki? —Ba nator

berriz uts garbia.

Ilun, utsarte, zulo,

ezer ez guzia.

Au nauzu. Zerbait, orde,

Zurez, Iaun aundia.

Nere etxe-barne onek

izena Ilundegi;

onen orma-iantzia

ez lur ta ez arri.

Ormatzat aize du, utsa,

utsezko sare-esi.

Argatik sar diteke

iare zure argi.

Azala arri edo lur

balu, leio bage,

egun-argiak ezin

argitu lezake.

Argiak ere nai du

non koka, bitarte;

utsartea du muga,

ni utsa azkengabe.

Uts onen barrenean

Zuk emana daukat

—erdi-muina bear ta—

arnas bat, gogo bat.

Uts azkengabe bainaiz,

argatik zaduzkat

argi azkengabe au

bitarte, etxekotzat.

Iauna, aundia zera; ni

utsa bezain txiki;

bi ook batean gera

inon denik aundi.

Eder ezak Iainkoa,

uts, argi, uts-argi!

Arnas Deunak oiu au

nigan beza beti.