I. IESU

                ...erat subditus illis.

Esanera zeukaten!

Zutaz beste murtik

etzuten or idatzi

lau Ebanjelarik.

Ainbat urtez ez ote

zenun egin itzik

gure biotzak isil

auznar zezakenik?

An zeunden, gurasoak

begiz begi ikusten,

baitipat, een biotzak

itz barnez gantzutzen

Nazareth loratsuan

lore zinan lerden;

etxe ertsi ua atxonez

Zuk zenun betetzen.

Ez bide zan itz-mitzik

Nazareth-etxean;

Aita-amek bizi ziran

isil-bakarrean,

ITZA gizon egina

begien aurrean;

beste ele oro gainez

ziran ezpainean.

«Besteren esanera».

Itz ok irakurriz,

—entzun aal nitza Iainkoz,

ez soil ikus begiz—

sarkorrago zaizkidan,

mintzo biur bediz,

auznar ditzadan luze

barnen duten egiz.

Ozen esaten ditut

neunek entzuteko;

nire mintzo au, aldiz,

ez izan ordeko.

—Oek ere ez aal lute

maiz urardotuko!—

Mintza Zerau garbiro

eni irakasteko!

Idatzitik mintzora

zenbat osin dagoz!

(Zer daki begik soinuz?

zer belarrik margoz?)

Oietatik gogora

sakonagoa askoz,

maizegi gabiltzazu

an emen oztopoz.

Buruti itza mihira

zubi izkutu batez

dator; agotik ara

iazten eguratsez,

belarri-ateetan

erazten da tankez,

noizbait gogora dala

mila biurgunez.

Irudi bat buruan;

bera mingainean?

bera sartzen ote da

besteren barnean?

gezurretan, naiz egi-

-bila aaleginean,

zenbat aldiz oi digu

utsegin bidean!

Zure mintzo ori bakar

Egi zinezkoa;

ez da gauzen irudi;

or zatoz osoa,

Itz, Iainko; orrek iotzen du

zuzenik gogoa,

Mintza zakit Zeronez,

entzutera noa.

Baina mintza-bearrik

ez duzun ezkero,

—Itz ori biotzean

omen zaigu txerto—

ori niregan mardul

bizitzea naiko,

isilik dizadazun

itzegin gozoro.

Esaneko zitzaien.

Itz izkutuko ori,

Itz, ager ezadazu

ez dezadan aantzi.

Zuk Zeuk irakas, bestez

ezin dut ikasi.

Noiz iartzeko ote nauzu

denen azpian ni!