ENE LIRAREN AUHENAK

        1841

Ator, ator, ene lira,

Ene lagun leihala!

Ator ahundatzera

Ene zorte krudela;

Orai atera etzatzik

Hire soinu saminak,

Oiharzunari errotzik

Hik, ene bihotz minak.

Itxasoan ikusazu

Untzi diruz bethea,

Orai artio egin du

Bai, uruski bidea.

Uhinak dire apaltzen

Haren inguruetan,

Haizeak ditu hanpatzen,

Haren belak lorietan.

Hurbildu da porturat,

Lorios eta fier,

Horra non doan sartzerat,

Aberats eta eder.

Jadanik plegatzen ditu,

Plegatzen bere belak,

Hala xoriak hesten tu

Zalatzean hegalak.

Kolpez kolpe: xir altxatzen da,

Furian xirrimola

Untzia kostarat doa,

Arrolaka dabillala;

Hara, hara, non den ari

Uhinekin guduan,

Galdu behar du tristeki

Portuaren aldean.

Egik auhen, ene lira!

Egik minki auhena!

Ni nauk, ni nauk untzi hura,

Funditzera noana.

Harat hunat arrolaka

Gaitzak bere besoetan,

Narabillak pulunpaka

Tonbaren uhinetan.

Oraino deusek bidean

Ez ninduen trabatu,

Ez dut neure itxasoan

Arrokarik aurkitu.

Hélàs! Orai naizenean

Porturat allegatu,

Behar naiz ni uhinpean,

Uhinpean funditu.

Xirriparren basterrean

Eder zagon zuhaitza,

Herroak barna lurrean,

Aldaskaz aberatsa.

Burua zeraman gora,

Fresko eta hostotsu;

O, zuhaitzaren ederra!

Bizi behar balu!

Bere sor lekutik goizean

Norbeitek du idoki,

Atze lur idor batean,

Birlandatu kruelki;

Eta asi da ihartzen,

Jadan arrats bereko.

Bihar ez da on izanen

Baizen su egiteko.

Egik auhen, ene lira!

Egik minki auhena!

Ni nauk, ni nauk zuhaitz hura,

Ihartzera noana.

Hélàs! Ene sor lekuan

Eder, indartsu nintzen,

Landatua lur atzean

Bihar ez naiz izanen.

Harat hunat hegaldatzen

Ikusazu paluma,

Maiteki bazka billatzen,

Bere umentzat, ama;

Lotsarik, beldurrik gabe,

Hor hemenka dabilla,

Ez du gogoan deusere

Baizen bere familia.

Gaixoa! Zeru goratik

Miruak ikusi du,

Haren aztaparretarik,

Nork, oi! nork kenduko du!

Jadan airean behera,

Tiroaren pareko,

Hegaztin tzarra gainera

Gaixoari doako.

Egik auhen, ene lira!

Egik minki auhena!

Ni nauk, ni nauk paluma hura,

Herioak naukana!

Arimentzat bazka biltzen

Trankilki nabillala,

Gaitzak nerauk arrapatzen.

Zortearen krudela!

Seme batek utzi zuen

Bere ama emea,

Utzi nahi ez baitzuten

Amarekin semea;

Haurrak zuen maite ama,

Amak ere bai haurra,

O, dolore! O, lastima!

Separatze gogorra!

Amaganik urrun dela,

Gaitzak hartu du haurra;

Amaren zorte krudela!

Haurra doako hiltzera.

Bere haurra hilez geroz,

Amak du hil beharko:

Ez bide da bizitzekotz,

Haurra gabe biziko.

Egik auhen ene lira!

O, dolore! O, lastima!

Ni nauk, ni nauk seme hura,

Ama hura, ene ama!

Ni bakarrik zahartzeko

Esperantza nindian,

Ez d<i>k nihork altxatuko

Ez, erortzen denean!

Jauna, zuk ene bizia

Hartu nahi baduzu,

Zu zare ene nausia,

Zurea da, har zazu;

Gogotik dautzut ematen,

Jauna, ene arima,

Zure eskuetan dut uzten

Hiltzerakoan ama.