ORBANGEARI
Sortu ziñaden egun onetan
Urbildutzen naiz zugana
Orban gabeko Neskuts maitatzen
Biotzetik zaitudana;
Nere itxaropen bakarra izanik,
Altsua ta samurra dana,
Egokiago nori azaldu
Nezaioke nere lana?
Zotiñez nagon tokitik goruntz
Zuzentzen ditut begiak,
Zuzentzen dizkit daukazun alki
Diztikorraren argiak;
Uxatu bada, goizeko izarra,
Nere illuntasun guztiak,
Egun onetan poztu ditezen
Goiak bezelaxe biak.
Etzera gure zorionean
Ludi gaiztoan sortua,
Arantza zorrotz artean sortzen
Dan legez lore gozua?
Atsekabeaz beteta dauden
Guztien pozkor osua,
Erruki zaitez nizaz ta neri
Luzatu zure besua.
Aintza ta lorez inguratuta
Ama maitea ikusirik
Biotza zabal jarritzen didan
Alaitasuna daukat nik;
Aztutzen zaizkit ezbear danak,
Ez det orduan zotiñik,
Ta iduritzen zait irten nuala
Itun neunkan espetxetik.
Aintza gaur zuri, Goiko Jaunaren
Alaba kutun-kutuna,
Ludiko gauza guztiak baño
Geiago maite zaituna;
Gotzon guztiak lilluraturik
Dauzkazun edertasuna,
Aulkirik gaillen ederrenian
Zauden gure Bakalduna.
Aintza zuretzat zeradelako
Guretzat aintzik onena,
Diguzulako biurtu garbi
Galdu genduan omena;
Gora guraso zarren buruak,
Poztu zaitez aitalena,
Begira lore zugaitz zarretik
Eze ta lirain irtena.
Lore benetan ederra, bere
Likurt indartsu gozua
Dagon tokitik asi ta gero
Nunai banatzen dijua;
Atsegintzen du ludia, baita
Atsegintzen du zerua.
Onetsi bedi Neskuts orbange
Zorionean sortua!
Inguru dana, bazter osoa
Lokatz zikiñez eta arri
Gogorrez emen luze ta zabal
Ikusten degula sarri,
Bide bigun bat bearrekoa
Genduan nun oñak jarri,
Baita bear zan ere lore bat
Nori begiak ezarri.
Aintza bai zuri ludiko lore
Danontzat maitagarria,
Lore bat baño egokiago
Zerana loretegia;
Ta almen guztiaz aintzatu bedi,
O Neskuts orbangabia,
Edertasunak orrela zugan
Batu zituan Jabia.
Ez aztu baña zeruan egon
Arren zerala gutarra,
Egun batean zala zurea
Orain daukagun ibarra;
T'entzun samurki, orbange sortu
Zeraden Neskuts bakarra,
Entzun gaur dar-dar dagon kolkotik
Dijuakizun negarra.
|