TRUEBA'RI

Euskalerriko Goitizlarien

      Ezin obien

Gallur-gallurra daukazuna;

Eldu zait, orra!, neretzako dan

      Pozgarrizko lan

Au dakarkidan zure eguna.

Lore bikañak jaurtirik zuri,

      Aroz iduri

Or daukazuna zamatzia,

Ez det izango biotzekua?

      Barruko sua

Orain nai nuke zabaltzia.

Ainbeste maite zuan elean

      Bizi zanean

Trueba aundiak, gozo ugari

Aintz biotzetik datorkidana

      Gaur beregana

Likurta legez, juan ari.

Arentzat dana. Beretzat alai

      Guztion nunnai

Jotzen ditugun eresiak;

Orain ordaindu bitez alako

      Bereganako

Denok genduzkan zor aundiak.

Illezkor aren lumaren bidez

      Erbestian ez

Iñor ez dago jakin gabe

Ainbeste gauza miragarrien,

      Sakon, garbien,

Euskalerria dala jabe.

Aren eresi zoragarriak,

      Nere begiak

Malkoz lañotu dituztenak,

Gure txokotik azkeneraño,

      Baltiko'raño

Dituzte eraman Euzko-izenak.

O zenbat maite zituan gure

      Atso t'agure

Zintzo, lanean makurtuak!

O zein ederki dituan jarri

      Askotan larri

Garabilzkigun itxasuak!

Zugaitz itzaltsu baten azpian

      Zeukala bian

Ibarra, goian zeru urdiña...

Auxe Truebak maite zuala,

      Onela zala

Guztiz atsegin ta jakiña.

Aldameneko errekatxotik

      Bazterra pozik

Ipintzen duan urak legez,

Aren kolkotik datozen itzak,

      Aren goititzak

Oztak poztutzen ditu ziñez.

Samur, emeki, leun biotzera

      Sartutzen zera,

Gure Trueba maitetsua,

Oitura txukun, gauza sakonak,

      Mamintsu, onak

Idatzitzeko, bai, sortua.

Euskalerriko gurutzak oso

      Polit, eroso

Dakusgu zure neurtitzetan;

Aiek erori baño lenago

      Degu naiago

Lurra austu dedin sugarretan.

Beso itzaltsuak zabaldu bitza,

      Gure bizitza

Dan zugaitz mardul ta kutunak,

Aren intzagaz zuk bezelaxe

      Nai degu ase

Danok izanik euskaldunak.

Ermita mendi-gañean dauden,

      Pozgiro zauden

Egaletako baserria,

Trueba'rentzat, o zein alaia!,

      Eresi gaia

Daukazute txit ugaria.

Jaungoikua'ren izen donea

      Onetsitzea,

Goraturik lur euskalduna

Izan zan aren arazo osoa,

      Bear gozoa!

Jarraitu bear guk deguna.

Sinismenaren ziargietan

      Garbi, leunetan

Billatu zuan atsegiña;

A! zalantzaren laño zatarrez

      Etzitzaion, ez,

Iñoiz goibeldu zeru urdiña...

Danentzat maite-maitetsua zala,

      Iñoiz etzala

Bereganatzen gorrotua,

Zenbat eresi banatu ditu

      Ta min ibitu!

Au Truebaren lan gozua!

Euskalerriko lore bikaña,

      Zeñek zuk aña

Goratu digu bere izena?

Lorak dakarzkit orain zugana,

      Zuretzat dana,

Euskalerrien anitz, omena.

Aroak orain... ni lorez nator,

      Eskerrez dator

Ama Aberria konkorturik;

Gora Trueba ospetsuari!

      Aintza berari,

Benetan diot esaten nik!