EDERRENARI

Gotzon guztien Bakaldun ederra,

Jaunaren Ama ta Neskuts aratza,

On bide danak giltzapean mardul

      Dauzkan baratza.

Maitetasunak eskeñita zuri

Daukan ill ontan, guztiok zugana

Maitaro gatoz eskuan arturik

      Loretxu bana.

Noren buruan egongo litzake

Ain egoki t'atsegiñez betia

Nere barruan bat-batean sortu

      Zaidan loria?

Ikututzeaz bekokian zuri,

Anei artean ez dala bigarren

Agertuko da, jatorriz malatsa

      Izan ez arren.

Loreak zuri, lokatzez beteta

Zegon lekuan orbange jeikia!

Zuri loreak, giz-eme guztien

      Apaingarria!

Edertasunen iturria zera,

Garbi guztiak zugandikan datoz:

Eder-garbiak egitera gogoz

      Lenbailen atoz.

Eguzkiaren ziargien bildur

Illuntasunak igesi dijuaz.

Biotz itzalik baliteke gure

      Ama aurkeztuaz?

Alaitasuna banatzen du nunai

Pozez beterik goiak eta beak,

Likurta naro banatzen duan lez

      Baratz-loreak.

Goiko Jaunaren alaba delarik

Ona jetxi zan, eta zein gozoak

Basamortuan atera dizkigun

      Iturritxoak!

Zoragarrizko soñekoz jantzita

Lorak dituzte buruak azaldu,

Nai dute beren Bakaldun ederra

      Orla goraldu.

Ezin zenbatu litezkean txori

Gau t'egun pozez daudenak kantari

Dira atsegiñez zerutar Usoa

      Aintzatzen ari.

Ozkarbi izarrez josita dagoan

Barrura sartzen didana atsegiña

Iruditzen zait Mirenen soñeko

      Urdiñ urdiña.

Igarotzean lasterka gugandik

Usai gozodun laga du ludia,

Andik dakigu zeruruntz bidaltzen

      Likurt garbia.

Betoz loreak! Arotu nai nuke

Sorta galantaz Amaren burua,

Lorien ordez erdian jarririk

      Nere gogua.

Antxe zuretzat egun eta gabaz

Bere likurtak banatuko ditu...

Abegi onaz magalean, arren,

      Amatxo, bitu.

Ez eguzkiak suarra dalarik,

Ez ekaitzaren eras-aldi danak

Galtzen dituzte bein zure menpean

      Jarri ziranak.

Zerutar intzez arretaz guritu

Orain eskeintzen dizudan loria,

Gero zeruan landatu dezazun

      Zuri-gorria.

Zure maitasun donean bizirik

Ornitutzia zeruko baratza

Da nere leia, zuk bete zaidazu,

      Neskuts aratza!