ITUR-ONDOAN

Maite det benaz esku-zabala

Goiko Jaunaren antza daukala

      Dakidalako.

Ta aspertzen ez dan iturritxo ona

Bai egun ta gau dariona

      Legez dalako.

Zabal zabalik bere esku biak,

goruntz jasota bere begiak,

      Ta arpegia alai...

Nori jaurtitzen dion eskarra,

Nori legortzen dion negarra,

      Ez du jakin nai.

Eskar gaiztoa, gogo-lilien

Ainbeste iduri ta amets garbien

      Betiko izotza,

Zori gaiztoan i[n]tzan i sortu

Bañan oraindik ez dek gogortu

      Aren biotza.

Eman, zabaldu, banatu ugari,

Eskar-beltzeko bidaztiari

      Jaramon gabe:

Nabaitutzeko gogo ta beta

Baldin baleuzka, zenbat min eta

      Zenbat naigabe!

Zenbat onera datoz eguerdi

Kiskaltzallean, neketsu, izerdi

      Patsetan bero...

Ta isillik danak aurrera doaz

Emengo ur naro, garden, gozoaz

      Aseta gero.

Isillik doaz... Ta au balitz dana!

Bada atsegiñez ere duana

      Zikintzen ura;

Egite... ez dakit, ez nuke esango.

Balute beintzat orrela izango

      On edo onura!

Goiko Jaunaren biotz samurra

Anei eskarrez oparo lurra

      Bete di-una,

Ordañez, bañan, O gure beko

Zabar abillen eskergabeko

      Biotz astuna!

Bai, egunero diz-diz egiñik

Sortaldetikan eguzkia nik

      Dakust irteten;

Gaiztakerien kate zitala,

I berriz iñoiz, auxe tamala!,

      Ez aiz eteten.

Amaitu gabe giz-eme'errua

arrano be[l]tza legez dijua

      Zeru goiera;

Emendik berriz bere garaian

Euri gozoak bear dan gaian

      Datoz lurrera.

Iturritxoa, zenbat eguerdi

Kiskaltzallean datoz izerdi

      Patsetan, bero...

Eskerge danak aurrera doaz

Zure ur oparo, garden, gozoaz

      Aseta gero.

Jaramon egin gabe iturria

Naro donkitzen dio ur garbia

      Nai dubenari

Naiz izan gizon txatxu, zistorra,

Diona arrika ordaintzen zorra

      Ongilleari.

Ondo zaudete nere begiak

(Miñez nik esan arren) itxiak,

      Ez ikusteko

Ainbeste gauza biotza samin

Jartzen dutenak, ainbeste notin

      Eskergabeko.