ILLUNABARRA

Banua; zoli ziran begiak dauzkat lausuak,

Dauzkat zeukaten arintasunaz oñak aztuak,

Ta arriturikan orain arkitzen ditut aulduak

Aritza baño sendoagoa len neuzkan besuak.

Banua; indarge nabaitutzen det biotz barrena

Sasoi obean bildurra zer zan etzekiena;

Agin-ka ari zait nere bizitza jaten zedena,

Ta adierazten guztiz urrean dagola azkena.

Azkena! baña betor nai duan garaian bera

Alai entzungo diotan berri au ekartera:

Lan eta nekez inguratuta bizi bazera

Atoz zorion-iturburuan eseritzera.

Bertatik eta pozez demaiot agur samurra,

Ez det intziriz eta negarrez utziko lurra:

Badakit bertan nere egotea dala laburra,

Badakit bera dala atsegiñak ematen zurra.

Gaztetatikan maite izan ditut euskal-mendiak

Balira legez nere lagunak, nere zatiak,

Aien aurrean idiki nitun nere begiak,

Ta ajen aurrean izango dira betiko itxiak.

Maite ditut nik mardul datozen ondorenguak

Goiko-Jaunaren bildur donean azitakuak

Asabagandik artu nituan gure ekanduak

Ardura aundiaz nere sendian dauzkat sartuak.

Utziko diot nere makil au seme zarrari

Ta agintaritza lagako diot orla berari

Esanaz zuzen agindutzeko makurtu ari

Apal, mendaro Jaungoikoaren aginduari.

Ni banatxiak, nere pipako kea bezela

Desegin zaidak, ai!, nere bizitz labur, mengela

Baña zeruruntz kea dijuan eran, orrela

Nik ere juan nai diat, antxe zenkadat gela!

Ez aztu, seme, gaztia aiz orain, ni berriz zarra

Ez dek egoten ostotsu beti zugaitz adarra,

Malats goizean zegon lorea tximel malkarra

Ikusi diat eldu baño len illunabarra.

Bukatu bear gauza guztiak asi badira

Baña gizonak zoriontsuak egiaz dira

Zartzaro onean jeisten diranak soñez obira

Gogoz igorik, uso zuria lez Donekira.

Noiz edo berriz beko ibarretik mendietara

Dator oiartzun barrura sartzen didana ikara.

Zer berri dakar? Zer dio berak? Nundik? Zertara?

Eskeintzen digu garaun berridun beko landara.

Etorri bedi lenbailen gentza badu laguna

Zorion-poza naro zabaltzen emen diguna;

Baña auen ordez baldin badakar garaun lizuna,

Madarikatu bedi datorren egun illuna.

Gora, lokarri gabeko gure mendi gañera,

Ta arretaz, ernai andik begira beko ibarrera;

Ona ta argia baldin badatoz esan, aurrera!

Gaizto ta itzalak baldin badatoz esan, atzera!

Larria benaz euskaldunentzat oraingo ordua.

Au gauza zarrak lurperatutzeko lelo zorua!

Galduko ote da gure Erri Kutun antxiñakua?

Esnatu, jaiki seme leialak. Ai, ni banua!