AMARI

 

Hegan bihotza doakit

Zugana, Miren Neskutza;

zarelako eder hutsa

ez du nahi zurekin baizik.

Ama gozoa zaitut nik,

nire maite, nire poza;

Zuri agur egin nahirik

hartzen dut gaur idazkortza.

 

Gogoan emanik muxu

ama samurra bezala,

Zure Alaben batzarra,

Miren, ninduzun behin deitu.

Horiekin nintzen ni batu;

ordutik nauzu Alaba;

naizena zurea nauzu;

zarena nirea zara.

 

Gozoro-gozoro beti

zauzkat nik, Ama, gogoan;

eta bihotz barru-barruan,

Zuk ez nauzu ba nahi utzi.

Inoiz zugandik ihesi

ero banoa... orduan,

Ama zara-ta, maitari

lotzen nauzu zeuk altzoan.

 

Eta hainbat galzori artean

bildurik gabe naiz bizi,

dakidalako txit ongi

naukazula magalean.

Ama: zure babesean

nahi nuke iraun beti-beti,

Zurekin, Urtzik dei-artean,

eduki nazazu maitari.

 

Ludian bizi nadila

Zure maitasuna aintzaltzen,

Zure edertasuna abesten

goian gotzonak bezala.

Eder-ederra Zu zara,

lohirik zugan ez da aurkitzen...

Dei iezadazu donokira,

ikus zaitzadan lehenbailehen!

 

Bitartean, Neskutz Ama,

agur dagizut bihotzez;

goi-behetan dautzut pozez

sortzez garbia zarela.

Agur, oi Miren Ederra,

Jaunak jantzia eskerrez!

Ez ahaztu har ninduzula

maite-muxu baten bidez!