MAITASUN EDERRAREN AMARI

 

Zeini, Miren, Zuri izan ezik,

abes nirea zuzendu gaur nik

pozez beterik?

Zuretzat ez da, zeinentzat Ama

nire abesti eztitsuena

eta samurrena?

Nola besteri nezake abestu

eder-ederren egin bazaitu

Urtzik, maitez, Zu?

 

Zara Miren, bigun, eztia,

esker txit deunez apain jantzia,

zu jainkotia;

oskarbi eder, eguzki argia,

 

Neskutz txit aratz garbi-garbia,

berdin gabea;

zu, Andere haundi eta Bakalduna,

Goi-baratzeko Lore bikaina,

Gelgarriena.

 

Donoki poza, lili gorria,

izar txit argi dizditzailea,

uso txuria;

Urtzi-maitea eta Ama laztana

erbestetuen itxaropena

eta zoriona;

zeini bada, Zuri izan ezik,

abes nirea zuzendu gaur nik

pozez belerik?

 

Baina, donoki-edertasuna:

nik, naizen honek ahal nezakeena

Zuretzat, zer da?

Ezerez onek, ze esango dizu?

Zu-edertasuna nola edestu,

nola, ba, abestu?

Otsein gaixoak Bakaldunari,

itzal itunak Eguzkiari

zer eman legi?

 

Ene Anderea: nire ezinean

ahuspeztutzen naiz Zure aurrean,

Ai! zerbait nahian!

Eta zarenez Neskutz laztana

Ama Maitasun Ederrarena

Deitu zugana;

Zure altzoan ikasi deitan

Dagokizun lez Zuri jarduten,

Maitez abesten!