IKAZKIN LILURATUA

          (Abestia)

 

Neure txondorra utzita

iturrira nintzen,

suila betetzen zegoen

neskatxa bat bertan;

hark eman zidan ura,

ai ze gozoa zen!

Geroztik hain gozorik

ez dut berriz edan!

 

Ikazkina naizenez

eta ikazkintzan beti,

hain ume ederrik inoiz

ez nuen ikusi;

horrela bere itxurak,

eder, zoragarri,

gentza lapurtu zion

nire bihotzari.

 

Lagundu nion suila

burura jasotzen,

baina ezin ausartu

etxera laguntzen;

nahiagatik lagundu,

ez dakit zer nuen

inola asmatu ezin

baimenik eskatzen.