NESKUTZ MINDUARI

 

Ez dakit Ama maite, zer duten

Zure begi negartuak,

horien begira, zaizkit lehortzen

nireetako malkoak;

hain da sakona zure eder horiek

azaltzen didaten mina,

beren aurrean beti ikusten dut

neurea guztiz arina.

 

Dudan nekea eramateko

aurkitzen banaiz ahul eta hila,

nik begitzen dut indar hartzeko

Zure aurpegi zurbila;

apal eta maitez, Ama nirea,

Zuri begitu ezkero,

Nork ez du bere gogo-nekea

eramankor aurkituko?

 

Begitzen ditut minaren minez

itxitako zure ezpainak,

ia amaitzen dira, beti negarrez

nireak dituzten ahalak;

Erruge horrek ixil daramazu

Ai! nire hoben-kaltea,

Eta nik alaka, horrela tamaltsu,

Ain dagokidan nekea?

Ez dut nahi, Ama Neskutz mindua,

negar nire minagatik,

nahi dut garbaiztu nire gogoa

zeutzaz erruki harturik;

hartu nazazu, ezpatak gogor

zulatu duen bihotz hortan,

bertan nekea beti jasankor

nireak aurkitu dezan.