EUSKALERRIA
ETA AMERIKA

Gure Euskalerritik

Ameriketara

zenbait euskaldun gazte

pozez joaten dira

gurasoak utzita

ondasunen bila,

esanaz: ama, laister

etorriko gera.

Egin ama tristeak

damuzko negarra,

ontziak onuzkero

pasa zuen barra;

izkutatzen danean

agiri ez dala,

zeinek daki ai! zer dan

ama baten pena.

Ez pentsatu an danak

aberats dirala;

pobreak ni bezela

milaka badira;

ara dijoazenak

ondasunen bila

gutxi itzultzen dira

beren sorterrira.

Egia, emen ere

joan dan aspaldian

gauza onik ez degu

Euskalerrian;

oraindaino bezela

bagabiltza auzian

emen biziko gera

beti miserian.

Nere adiskideak,

bear da pentsatu:

lujuak miseria

guztiz gertuan du.

Asi, bada, gaur bertan,

gona oiek moztu...

familian pakea

izango badegu.

Neskatzak diote: goazen

Ameriketara;

an guztiz apainduak

ibiliko gera...

Bada, gaixoak, joan zan

Jaujaren denbora,

an ere lan eginda

bizi bearko da.

Eman, adiskideak,

munduari buelta;

an baino lur oberik

inun ere ez da;

eta zerutxoren bat bilatu nai bada,

emen bertan ditugu

Donosti eta Deba.

Zuk, ere badakizu

bai Isabelita

Euskalerria dala

guztizko polita.

Emen asia zera

emen zure aita

lur au berak bezela

bear dezu maita.