OKENDORI

Zeruetan jarri al banezake

Gaur Okendoren izena

biotz guztitik jasoko nuke

Alderakedan bezela,

Baña zer lana au neretzako

Ezagueraz naiz laburra

Bear bezala ondo neurtzeko

bere Kondaira ederra.

Ogei ta zazpi urte zituala

Zan Gipuzka-tar azkarra

Etsaiak larri artzen zituana

Eman ezkero aupada

Betiko onra Españarena

Itxasoetan bakarra

Eta munduan bere aomena

Odoiaz goiti dagoena.

Zenbait ibilli eta jazarra

Cadiz-en eta Lisboan!

Errendituak zenbait gudari

Antonio-ren menpean!

Asko alditan Olandesakin

Eta mairuen artean

Bildurra zer zan ez jakin

Okendoren biotzean.

Rautauriako ontzi guztien

Agintari zan Okendo

Ibiltzen zana itxasoetan

Aizea bezin agudo

Ala jantzan Brasill aldera

Donarioz eta garboso

Esanez «goazen etsaien billa

Diran lekuan eraso».

Ara nun dauden esaten zuan

Eman deiogun arpegi

Gogor... bakoitza bere lekuan

Su... su ill arte ez utzi

Ez oraindikan ez du etsaiak

Nere bizkarrik ikusi

Agertuko da jazar ondoren

Emen zeiñ geran nagusi.

Asi ziraden sutan bertatik

Eta auspartzen aundiak

Eraso zion gogor albotik

Orduan ziran larriak

Baña Okendo beti azkarrak

Oso suturik begiak

An ekiñ zion su eta garra

Zati eginez ontziak.

Olandesak an eztu artuak

Larritazunak an ziran

Geienak seatu

Itxasoren erdian

Ontziak ere su artu zuten

Ondatutzeko zorian

Okendo bera zan errukitzen

Nai gabetasun aundian.

Ala dakite gizon biotz dunak

Errendituari barkatzen

Egi au bera bai euskaldunak

Gudari bada izaten

Izan gaitezen danok anaiak

Eta alkartu gaitezen.

O! ez ibilli euskal leialak

Lurrak odolez eztaltzen.

Izanik garailaria

Arrotasunik ez zuan

Ala zan gure gizon aundia

Jazar lekuan berean

Burua zutik, begiak argi

Eta ezpatia eskuan

Ematen zuan beti arpegi

Argidotarren moduan.

Fededun ona beti izana

Eta gudari aundia beregana

Jaungoikoak deitu zuan

Gizon illezkor argia

Alabatua bere izena

Gaur zeruetan jarria

Bere gloriaz bete zuana

Betiko Euskalerria.