USOAREN HEGOA

 

Nire aurretik doa,

burua makur,

herren,

hazkurri usnan

noraezeko balantzan;

Bapatean jaso du burua,

mokoa zorrotz,

eta altxa du

ke grisa astinduz

uso zaharrak

hegoa.

Ez zaitut ez,

nire eskuz harrapatuko

besomotz bainaiz

hegalarien ondoan.

Nire hatzez

ohostu ahal banizu ere

hegoa,

ez zinateke

jada libre

eta nik,

libertatea nahi dut,

hegogabea bada ere

hesirik gabeko zeruan,

aterperik ez baidu

haizeak neguan.