MAITASUNA IDORO

 

Maitasun ezean

amildu nintzen, arras,

isil, soraio,

etsipenaren hordialdian.

 

Eta amildegian behera, agor,

nintzela harri

biribilka itsu,

nuen zurekin elkar jo.

 

Zenuen nirekin elkar jo,

bortitz,

eta hautsi zenuen

lausengu batez soilik

saminduraren sorgindura,

eraldatu irri batez,

muxu batez,

logabea zori;

 

eta idoro nuen,

ilusioz,

zena desezagun nuen

maitasunaren jakin min.