ARRAUNEAN

 

Makurra da nire besoa

ama,

zure sabel emankorra

egur ukituz

zurrunbilatzen duenean;

mingotsa da nire gogoa

ama,

garaipen lehiaz

zure ile kizkurberaren

baretasuna

arraunkadaz

orrazten duenean.

Baina ama,

ez ezazu arren

enbataz

itsasbetean eraso

ez bai dut

zure izerdi gazi itsaskorraren

agurrik usandu gabe

zure magalean

lokartu nahi.