NABARRA, ENE LUR

                1.

Nabarra, zu zera nere lur maitea.

Zure magal deunak zibuka zituen

Nere aurtzaroko egun zoruntsuak.

Ortze eder orrena len ikusi nuen.

Argi ongilea. Ta zure aizeleun-

Eresi goxoak gogoa lenengoz

Dardaratu zidan, opa bikain antzo,

Nere belarriak betez bozkarioz.

Nabarra kutuna, su-izki goriekin

Idatzirik daukat zure izen donea

Biotz guenean, eta antxe nai zaitut,

Biziko naizeno, eduki gordea.

                2.

Zein ederra zeraden

Ene aberria,

Aunar bi egaletan

Gozaro yarria!

Zeru garbirontz duzu

Jasotzen musua,

Ta elur-eun zuriaz

Estaltzen burua.

Maiz laino urdinetan

Betartea biltzen,

Gure begietarik

Zera eskutatzen.

Zure basoetako

Iledi yoriak

Orlegiz janzten ditu

Mendien egiak.

Zure erregin-apainak

Darorz izurretan

Gabe ibai urdinaren

Apar zurietan

Eta Erriberako

Lauetan edatzen,

Kastilla mugaraño

Dirade zabaltzen.

Ebro otzan aberatsa

Murmurka digaro,

Zure eder arrigarri

Abesten maitero.

Ta aren ozko epel ta

Apar urduriak

Muinkatzen dizkitzute

Leiaz oin garbiak.

Ene Nabarra, zure lur lauen

Edertasuna maite dut.

Euzki gartsuak gozaratua

Udaran betesten zaituz.

Egun-aitaren izpi goriek

Ugalkor eiten zaituzte.

Urre-itxasoan, atseden gabe,

Txitxarrek abesten dute.

Eta galburu biitu ta arroak

Kulunkatzen dira leunki,

Aize biguna baidatorkie

Muin egitera maiteki.

Biarko abintz ederra dira:

Ek emango dute sarri

Ogi zuririk ausarki, izango

Dana giza-gozagarri.

Ta udazken itsa datorrelarik,

Bai eder zure mastiak!

Andu biurtu ta zimurretan

Zintzulik mordo yoriak.

Ale lodiak, ikatzarri leun

Antzo, eguzki maitekiz,

Islatzen dute. O igali bikain!

Zure errainak lerreraziz.

Sortuko biar, gori ta apartsu,

Biotzendako pozkarri

Izain dan lobel gorria, goiko

Emaitz goxo-maitagarri.

                3.

Bainan oroz gain, nik maite ditut

Zure mendi donetsiak.

Aietan beti aurkitu baitu

Kerispea, gure erriak,

Menperatzeko asmoz etorri

Zitzaizkan arrotzen aurka

Ta an ixuri da gure asaben

Odola eurrez, ixurka.

Mendi maiteak! Zuen gainetan

Gurutza gailen ta zutik.

Alde orotik zuen egiak

Orlegiz daude jantzirik.

Orlegi dira loreil alaian

Ziltzen diran iratzeak;

Orlegi zuen basoetako

Soineko izur ta ezeak;

Orlegi dira zuen belaien

Estalki lorez yosiak.

Janzki orrekin, zein zoragarri

Zeraten, ene mendiak!

Aran pozkarrietan yarririk

Uri daude ta erriak

Ta zuen altzo samur-samurran

Lo dagite baserriak,

Ta zuen errai sakonetatik

Sortzen diran lats gardenak

Ta mazel-zear, arin-yauzikor,

Abesten yausten direnak.

Aberriaren beso emeak

Dira, idekiak maitero,

Bere semeak, besarka goxoz,

Estututzeko biziro.

Eta, oi, ene mendi doneak!

Oino gaurko egunean,

Gure asaben mintzo yoria

Dantzut zuen magalean.

                3.

Oi lur, ene lur kutuna

Nik abes dagit, zoro, zure edertasuna!

Nabarra maitea, sortu nintzan kabi:

Zure gandik urrun bizi nintzanean

Erri minak alaitzen zidan gogoa,

Ta erio neraman biotzean.

Nere erriak otoitz eiteko biltzen dan

Eliz gurgarria irozoten duzu;

Ta zure erraietan, nere gurasoen

Ezur izoztuak gorderik dauzkazu.

Orrengatik, bada, su-izki goriekin

Daukat idatzia zure izen donea

Biotz guenean, eta antxe nai zaitut

Biziko naizeno, eduki gordea.

Oi lur, oi ene lur beiko bizitzari

Begiok itxiko zaiztan egunean,

Xokon bat bedere aurkituko al dut,

Berpiztearen zai, zure magalean.

                        Vida Vasca, 1956