AMA NEKETSUA-STABAT MATER

(Bedoñar Joakinen lenengo olerkia)

Zutik gurutze-ondoan

Alma samiña zegoan,

ta Semea zintzilik...

Bere gogo gaxo, illuna,

ezpatak urratu zuna,

an zegoan larririk.

Ain estu ta atsekabea

Seme bakardun Andrea,

Amarik onen ura!

Oñazez ta naigabez,

Seme kutunaren lanez,

zegoen kupitua.

Nork ez du negar egingo

Jesukristoren Ama aingo

Seme gaxoz josita?

Beretarren erruekin

zigorka zutela zekin

Jesus bere Maitea.

Iñortxok ere ez laguntzen

ta azken-arnasak ematen

ikusi zun Semea.

Ea Ama, maite-iturria,

zurekin samin bizia

ar dezadan egizu!

Sutu Kristoren maitean...

biotz au, ta Aren aurrean

atsegiña nagizu.

Ama, nere biotzari

Kristo-zauriak ezarri,

arren, mami-mamian!

Seme orren neke lana

erdiz bialdu nigana

ain maite naun zorian!

Zurekin negar bizian

naukazu ta aren zorian,

ilko naizeneraño!

Birjiñetan emeduna,

ez neri izan ain aztuna,

neri negar-eragin!

Kristoren nekea uste, eriotz

zauriak artzeko, biotz

aul au bizkorra egin!

Zauritu zure zauriez,

zoratu nadin odolez

gurutz-iturripean!

Su-garrak erre ez nazaten

nere alde jarri, arren

Ama, azken egunean.

Zeruko Argia 183, 1934ko martxoa, 238. or.