MOISESEN ESKER-ABESTIA

                (Exod. 15,1-19)

                (Biurtz-antzera)

Abestu dizaiogun, abestu Jaunari,

orren bioztun gutaz goretsi danari.

Erdibitu zenduen itsas-beitasuna

ta iruntsi zitun batez zaldi ta zalduna.

Jauna da nere indarra, Jauna da abestia,

gaizkatu ninduen-da, beiturik etsaia.

Zu zera nere jabe, Zuri gorapena,

gogoz Zuri damaitzut txalorik gorena.

Gurekin izan ziñan esku aundikoa.

Izen bat dagokizu: «Almenguztikoa».

Gudozte, gurdi eta Faraon berbera

jaurtiki zinituen itxas barrunbera.

Gudari zangarrenak istillu gorrian

barrendu ziran, beingoz, errai-gezalian.

Ondoratu ziraden, ari bat bezela.

Lertu zenizkigun ba orru zeriela.

Ondatu zinituen; ziñez zera bikain!...

Denak erre zinitun, galbizar bat bezain!

Orruka batu ziran asarre ugiñak,

uren eraso beltzak adiskide egiñak,

t'amildu zitzaizkien, gainka, ur-mendiak,

iruntsi naiez sumin Jaunaren etsaiak.

Zerragengu, beretzat gizonki ziola:

«erauziko diet nik amorruz odola,

arrapatuko ditut, laster atzemango,

burrukatuz zartaka bertan ditut ilko.

Erdituko dizkiet beren ondakiñak»...!

Baño... ai! gure etsaien ameskai ziztriñak!

Etzakiten, zitalak, Jaunaren indarra;

etzuten, ez nabaitu azkonen dardara!

Askatu zinituen eraso nastuak.

Gainkatu zitzaizkien ekaitz askatuak.

Sarrerazi zituzten gudariak bela,

beruna ur-azpira sartzen dan bezela.

Nor ote da, nere Jaun, Zu bezin indartsu?

Eres ta deuntasuna Zuri zor zaizkizu...

Gorrotatzen zaitunai beldurgari zera.

Maite zaituztenentzat guztiz biotz-bera.

Jaso zendun eskua ta ito zitun lurrak;

gezal biurtu ziran etsaien ezurrak.

Eraman ziñituen zureak zuzenik,

gaizkaturik errukor etsaien mendetik.

Zuzendu ziñituen zure etxe donera,

zerorrek gertutako mendi-magalera.

Jeiki ziran erriak, gudai otska zeuden...

Baño orain ari dira gorriak ikusten!

Noralde gabe dabiltz Edongo jabeak,

Moabek daralbiltzki estu naigabeak.

Kanaango gudariak igikor dagerzi;

gure Jaunak zigorka urrun daramatzi...

Eroriko al zaie zure esku zorrotza;

zimurtu zaiotezu beldurrez biotza.

Arri biurtu bitez zure etsai zitalak,

auxe arrentzen dizu maitasun-egadak.

Sartu zaiezu erri au zure aterpean;

gorde zazu zintzoki Jauregi donean.

Irauntasun osoan, eunkiak ondiño,

azkendurik guziok, dirauzu betiro.

Zaldiz zerraiztegun-ta, ekaitz beazunak

lertu zituen batez zaldi ta zaldunak.

Irauli zitzaizkien lerkoi ur-mendiak...

Bañan...legor zerraizten zure gudariak!!

Agur Maria

Iruña 1930-II-1

Zeruko Argia 177, 1933ko iraila, 140.or.