ASPERDURAREN ERRESUMAN

 

   Bakardadearen eta infinitoaren artean

itsaso fantasmagoriko bat.

Eta haren uretan baina jitoan doala

—Hutsaren Hurrena deritzan belauntzia—,

harat-honat

kontinenteen abiadura berean nabigatuz.

 

   Eztanda Haundiaren izan zenaren

hurrengo minutuetan abiatuko zen,

protoien eta elektroien elkarketaz

sortaraziko zirimola ikaragarria zela medio:

Erradiazio hutsa. Materiaren lehen irtenaldia.

 

   Zera dio Entropiaren Legeak: zirimola

haize bilakatu zela, eta haizea brisa lehun,

eta berau putz geldo, eta beronen barrenean

 

   Ni eta Dordoka Erraldoia,

mundua mundu denetik, biok aharrausika...

 

   Belauntzia mugituko bazen,

txanda heldu zitzaien arraunlariei:

 

   «Mende bakoitzeko, arraun kolpe bat,

   behin eta berriz, lehenago bezala

   geroan ere... Berriz eta berriz»,

 

zioen belauntzilco kapitainaren meneko

arraunlari koitaduen koruak.

 

   Deus ez zen itsaso hartan

denbora ez zenik.

   Eta geldiro zihoan denbora,

eta geldiro ere belauntzia,

ahalik eta magma ilun baten kontra jo

eta hondoratu zen arte.

 

   Ni nintzen arraunlari haietarik bat,

besteekin batera itolarrien artean

hiltzera kondenatuta;

baina garaiz zabaldu nituen begiak

eta jauzi luzea emanez,

hemen naiz,

gelako sabaiari begira etzanda:

   Astelehen Kosmikoaren Gogaikarria!!!