BEI ANTZUENAK

Bertso barri batzuek

egiteko jarri,

Anastasio ta Karlos

dabiz barragarri.

Errematian artuiko

bei baltz txiki ori,

antzue dalakuan

urten dau ernari.

Galdakaoko errian

errematau ei zan,

bei ori artu ebana

Andres Larrea zan.

Andik amasei egun

tardau txala eitan,

jentia bai orregaz

desengañatu zan.

Gabeko bederatzietan

larritu zan beia,

an zegoan Andres ta

bere koñetua.

Orroa ta orroa

bei ori entzunda,

larritu zan Antoni

galduko zan beia.

Andresek esan eutsan

bere emazteari:

«Ointxe ein biar du eta

argia eutsi zeuri».

Indar mortalak eiten

asi zan bei ori,

andik laster txalaren

bistan kadera bi.

Andres ta koñetua

beiari laguntzen,

Antoni kurtzulutzet

argiari eusten.

Amaika ta erdietan

txala jaio ein zan,

Andresen kontentua

andia izan zan.

Ama eta koñeta

abisau zituen,

txal onen etorrera

ikusi ein deien.

An eukien guztiek

txal ori erdien,

poz andi bat arturik

barre egiteurien.

Zorioneko txala

jakuna etorri,

bertsuak jarritzeko

bei baltztxu oneri.

Zezeillen amazazpian

izan da egun ori,

poz andia emoteko

Andres Larreari.

Txit poz ori izan da

ezin andiagua ba,

ondiñoko esana

egi argia da.

Erri guztia egon da

kontra guregana,

bei ori ernari eztala

eun erleko bana.

Aur onetan pasau dan

istori andi ori,

alabantzak emonaz

bai baltztxu oneri.

.........................

.........................

txal orren etorreran

santifikau bedi.

Aita San Antoniok

bakia ein dau ba,

txal zekor eder einda

jentia ixildu da.

Amabi bertsorekin

akabatutzen da,

txal onen etorrera

onela izan da.