SORTUZ GEROZ GUZIEK

Sortuz geroz guziek

zor dugu hiltzia,

deusik ezta gure

munduko bizia,

kita dezagun beraz

hemengo auzia,

garbiki esamina

gure konzientzia;

bertze munduan da

gure justitzia,

azken sententzia,

zer ordu tristia,

eternidadeko

penaren luzia!

Pena hetaraz geroz

ez da libratzerik,

eternidadiak

ez du finitzerik;

zenbat arima gaixo

han kondenaturik,

sekulan libratzeko

ez experantxarik!

Hetaz oroiturik,

gauden doluturik,

umiliaturik,

etsenplu arturik,

noiznahi partitzeko

lur triste huntarik.

Jaunak igorrien du

zerutik galdia,

erioa du bere

mandataria;

haren erranez geroz

juaiten ahal gira,

gure yaiatzaliak

prest egonen dira;

guk egin ongia,

bai eta gaizkia,

heien arabera

yuiaturen gira;

memento lazgarriak

ordukoak dira.

Mundu huntako penak

deusikan ez dire,

bertzekuen aldian

itzalaren pare;

urtiak miliunka

pasaturik ere,

miserikordiarik

an ez da batere;

zeruko errege,

egizu fagore,

oro zuri gaude,

hortik altxa zaite

gure arima gaixo

doloratuen jabe.

Andre Dena Maria

Birjina garbia,

zure laguntzaren

beharrenta gira;

zeren ofentsatu dugun

gure gidaria,

zure Seme dibino

eta Jaun aundia;

gaiten umilia,

denboraz balia,

eternidadiaz

oroitzen bagira,

zeruko teak

idekiren dira.

Nahi balin ba'gira

hil eta salbatu,

artean behar dugu

denek konbertitu;

bekatu egiteko

kostuma kitatu,

lehen eginetaz

urrikitan sartu;

ez berriz lerratu,

ahalaz behiratu,

ongi konfesatu

hiltziaz oroitu;

denbora joan eta

ez dugu probetxu.