«BIHOTZA ZERAUT
NIGARREZ URTZEN»

Xarmegarria, zure berririk

nihundik ez dut jakiten,

zureganat dudan amodiuak

ardura nau oroitarazten;

zonbat maneraz maluros nizan

ez duzia konsideratzen?

Zutaz aipatzia guti aski dut,

bihotza zeraut nigarrez urtzen.

Ala oren tristia izan zena

nik maitatu zintudana!

Geroztik hunat pasatzen dixit

bihotzian zonbait pena.

Ni ote naiz munduan lehena

amodiuak tronpatzen nauena?

Ondokuengatik gehiago sofri niro

nitaz fini baladi azkena.

Oi zer gauza lanyerosa den

amodioa gaztendako!

Bihotz gogor hori ez ote zaizu, bada,

ene alderat tendratuko?

Ze! ala orai kitatzen nauzia

arabez obe batendako?

Ark ere ez ote du nik bezala

izanen eguna gauaren ondoko?

Ote da zeruan aingerurik

elgar maitatzen dutenik,

zureganat dudan amodiua

baino fidelagokoa dutenik?

Ene penak finituren dira

ni juanez geroz mundutik;

ez dut nik beste erregretarik

xarmegarria, zurea baizik.