BAYGORRIKO HEGALIAN

Baygorriko hegalian,

ez urrun Donibanetik,

Jaun-andere biga dira ageri

bertzen gainetik.

Aspaldian bortxatuak

amodiuaren aldetik,

anderiak galduik baitu

bi lumaño hegalpetik.

Lehen lumaren galtziak

baditu amabi urte;

bigarrena berriz aurten

biek penarazi dute.

Jaun-andere orier buruz

abisa eman nahi nuke,

elgar esposa dezaten

ideia hunik badute.

Ideia hunak ar bitzate

bakotxak bere hunetan,

egin hutsak errepara

bizi diren egunetan;

oriek dabiltzan bezala

guti da oraiko eskualdunetan;

ohore guti orotan

bere gazte lagunetan.

Gaztek hala zaharrek

ez holakorik ohora;

eskandalak daramate or

aspaldiko denbora.

Animarik ba dutela

etzaie, ez, gogora,

oriek dabiltzan bezala

baita animalen moda.

Animalek hilez geroz

ez dute deusen beldurrik:

orien pare ez daike par

giristino zuhurrik.

Nola biziak ez baitu

memento baten segurik,

hobe dugu kanbiatzia

ez izateko malurrik.

Jauna! zuk ar bazineza

kanbiatzeko xedia,

galdu duenak egin diro

laster erremedia:

zuri emanak baititu

gorputza eta fedia,

zureganikan yalgiak

alaba eta semia.

Arrazoinekin zu baizik

ez du bertzerik goguan,

egun oroz or dabila

beti zure onduan:

ez bazira merkatuan,

handik etxeatekuan

sartzen da harri-ziluan,

zu gorderik zauden lekuan.

Jaun larru zuria sendi

delarik harpetik,

andere bilo horia

bere lagunen artetik

gibelerat gelditzen da,

erori dela astotik;

fida baita hark, xut-xutik,

begira minartze gaixtotik.

Hola minartu izan du

bietan erori eta:

holako irriskuan

gutiago ezin gerta...

Goraki ukatu zion

lehenbiziko paketa:

bigarrena ez baitziron uka,

bilatu dio gazaita.

Oraiko gazaita ere

ez du aisa xerkatu;

haurraren atxikitzeko

anaia zuen galdatu.

Zorigaitzez, tenoreko

hari zapeta zilatu,

auzoko batek jasan du,

hori ez da segeratu.