ETXAUNDIKO KANTIAK

Giristinoak adora beza

komeni den relikia,

gaistakeriak utzita

huntsa goberna lekia;

buruzagiak atzeman diro

bizi deneko nekia,

bere baitarik ez badu maite

familiko bakia.

Behar bezala esortatzeko

ez dut ikasi eleka,

xuhurra denak ez dezala

okasionerik xerka;

bere usaia hala duiena

nik ez dezaket debeka:

erran dezaket ez dela propi

ama humiak kolpeka.

Lege justoak manatzen gaitu

bat bestearen ondoko,

superiorra erdiek ere

ez dute obedituko;

familietan kexatzen dira

elgarrengana orduko:

naturaleza ezaguturik

nehore ez dute artuko.

Geruago eta gaistuago da

jenden intenzionia,

manera hortan galtzen ari da

gure erlijionia.

Buruzagien falta dela

ba dut opinionia,

hek erakutsi behar bai dute

etxeko unionia.

Zuzen bidian laguntzeko

balio du huntasunak;

familietan sekulan ez du

parerik esenplu onak.

Bainan segurki ez dira berdin

guzien jendetasunak:

solasa aisa konprenitzen du

akusatzen den presunak.

Desafio eta maldizione

bere familiarekin,

hori kostuma gaistua dela

nik erranen dut garbiki;

giristinoak behar luke

gaizki eginaz urriki,

bizimodia kanbiatzeko

Jaunaren beldurrarekin.

Manamendien arabera

emaiten diren ordenak

ek obeditzen ez badira

orok baitugu obenak;

inumerable izanen dira

kondenatuko direnak

oro egiak balin badira

elizako erranak.

Ordenarioz kanpo dabiltza

podere duten gizonak;

miliarka dira gizonak

hori ezagutzen dutenak.

Probidentziak argi ditzala

inozet direnak;

esenplu gaisto emaite dira

gehienik dakitenak.

Nolako soinu halako iantza

goizian hala atsian;

halako zonbait ere bizi da

Españian hala Frantzian!

Esenplu eder guti emanik

Jainkuaren serbitxian,

etsaia aisa libertitzen da

beti gerla den etxian.