AYUNDAMENDUKOAK

Nahi duenak aditu

Luzaideko berria,

esku txarretan dabila

aspaldian erria;

lehenago beharra zen

finkatu larderia,

orai etzaio itzuliren

bakotxari beria.

Hiruetan ogei urte

gutienik ba ditu,

herri huntako aferak

ez dirala garbitu;

solas hori nork eztu

miliunka aditu!

Kozinerrak berak bezik

ez dira baliatu.

Herri huntan ba ditugu

ofiziale hunak,

larrurik zilatu gabe

sangaratzen dutenak;

lanyerosak ere dira

holako gizonak,

urrikarri ditut orien

beharretan direnak.

Manatu dretxuak bildu,

beti aintzina galde,

egundainoko eman guziak

ez emanaren balde;

arteko mensajeruak

ez dabiltza debalde,

legearen fidel dira

bakotxa bere alde.

Herri huni errekontru

onak eman balako,

errespetu behar zuen

orai ez bezalako;

katoliko eskuadran

ez da anitz holako,

zonbat-nahi bilduagatik

beti pundia flako.

Orai zuri mintzo naiz,

suietan nagusia,

etzinuela gupida

egin ahal guzia;

baldin ez bada ikasten

kunpliki malezia,

nolanahi honditzen da

gaizki irabazia.

Nik enuke sartu nahi

afer'orietan barna,

etzazula gaizki artu

huntsa nahiz errana;

errezibitzen zinuela

edozeinek emana,

aski aintzineko huna

zinuen xikana.

Jakina jarri zaizula

familia penatzen,

nola gobernutu zira

zeure ar-emanetan?

Solas ori entzuna da

guztiz gehienetan,

partzuerrak ba tuzula

ixilik daudenetan.

Herri guzia jarri zauku

aldi huntan minbera,

buruzagiek dutela egin

zarkeria sobera;

punitzia merezi ute

obraren arabera,

justiziaik balin bada

dezatela espera.