BERTSO BERRIAK

        (1878)

Ama Birjiñetarako

señaladamente

Donostiyan broma bat

bidakaitu dute,

bertsuetara juateko

lau gizon dezente;

iru apuntadore

an zeuden presente;

jarri gera frente,

kantatu da fuerte,

berak nai duen arte,

ez degu izan kalte,

milla errial premiyo

eman digute.

Manuel Olloki eta

Udarregi gaztia,

Bernardo Otaño eta

Pello bestia;

dibersiyorako zan

gure ajustia,

ezta kalte piska bat

alkar ikustia;

ala zan ustia,

era bat uztia

da modu tristia

orra albistia;

konbeni da pruebak

erakustia.

Don Kanuto jauna zan

komisionatuba,

gizon orretxek badu

fundamentuba;

Olloki zarrarena

au zan biartuba,

biyen artian zuten

lan au formatuba,

nago informatuba,

badu eskarmentuba,

da adbertituba,

estudiatuba,

ez daukagu penarik

guk ezagutuba.

Bernardo Otaño da

txit balientia,

Pello Errota ere

korrientia,

Olloki zarra berriz

oso dezentia,

Juan Jose Udarregi

sufizientia;

kuadrilla fuertia

nai zuten juatia,

gusto ematia

zan borondatia,

arako etzan kapaz

inozentia.

Manuel Olloki zan

nere lagun fiña,

anparatutzen nuan

nere alegiña;

ala ere bagenduben

naiko zer egiña,

akabo zan bildurrak

juan izan bagiña;

boza du klariña,

ez buru ariña,

zartzera egiña,

edadez da baiña;

zeñek egingo luke

gizon orrek aiña?

Tablerora iyo ta

eraso alkarri,

patxara itxusiyan

ez giñaren jarri,

grano bat apenas zan

bildurrak etorri,

len ere nunbait jakin

ainbesteren berri;

bertso asko neurri,

paperan ezarri,

gero irakurri,

begiratu orri;

notiziyak izango

ditugu guk sarri.

Orra lau bertsolari

iru erritatikan,

salida egin degu

txit gogotikan,

letra zuzenak daude

gure gramatikan,

osasuna desio

nere partetikan

txit biotzetikan;

bi dira goitikan

beste bi betikan

kantuzko platikan

beti azaltzen dira

Gipuzkoatikan.

Gure apuntadoriak

baitaude famoso,

kortia eman zuten

txit kurioso:

obe zala gelditu

guztiok onroso,

formalidadez egin

nai zuten preziso;

lan au dala kaso

gaude animoso,

guztiz kariñoso,

txit biktorioso,

kantidade igualak

ginduben guk jaso.

Zelebratu genduben

Ama Birjiñ eguna,

illaren amabostian

izaten deguna;

Ramon Artola eta

Don Kanuto jauna,

Don Jose Manterola

bazuten laguna,

kuadrilla biguna

tokatu zaiguna,

gerok dakiguna

leiala eta ona;

prueban ezagutzen da

prestu dan gizona.

Donostiyan daguan

Aiuntamentubak

listo egin zituben

orduko kontubak;

baliyo izan zuben

egin zan kantubak,

berrogei ta amar duro

ditugu artubak;

besde alimentubak

danak pagatubak,

gabeko ostatubak

len ajustatubak;

gizon oiekin gaude

txit gustatubak.

Nere dotriña dago

garbi irakurriya,

notatu eta paperan

klaro ezarriya;

premiyo-kontu au da

oraingo berriya,

akaso izango da

betiko jarriya;

nago igarriya,

talentuz urriya,

ai nere larriya!

bajatu naiz iya;

agur Aiuntamentu

maitagarriya.

Orra bertsuak jarri

Udarregi gaztiak,

nik ainbeste deretxo

badute bestiak;

pena emango liket

isillik uztiak;

ez iñor ofenditu

mintzatzen astiak,

alkarri erastiak

edo ikastiak,

dira ondo kostiak

kantuzko txistiak;

ogiya jan dezala

itxu tristiak.