LASTURREK ZER DIÑO?

                Gizaseme bat gazte izana,

                oraindik zartu gabia,

                ondasun asko izan ez arren

                kitarra baten jabia;

                ona naiz baiña umoria det

                nerau baño're obia,

                triste daudenak kontsolatzera

                mundura naiz etorria.

                Jaungoikuari asko zor diot,

                esan biar det egia,

                ematen dizkit osasuna ta

                eguneroko ogia;

                nere bizitzan ez naiz kondeen

                ez markesen enbidia,

                izan ezkero kitarra jo ta

                kantatutzeko bidia.

                Aste guztian lanian gogor,

                beti jairako pozian,

                loteriarik ez da partzeko

                poza nere biotzian;

                txoria baiño alegriago

                arkitzen naiz jai-goizian,

                inguru danak ere poztutzen

                ditut kitarra jotzian.

                Jan-gogo onaz eta lo berriz

                nai baio ere obeki,

                ditxa geiago ezin lezake

                emen gizonak iduki;

                erostekoak balira diruz

                pobriak giñake gaizki,

                baiña nori zer eman Jainkoak

                guk baiño obeto daki.

                Pobre izanik lana egiten

                ikasi nuan gazterik,

                baiña Jainkoak ez du nai izan

                nunbait ni aberasterik;

                aziendarik nererik ez det

                kitarra zar bat besterik,

                il ta gero're ez det pensatzen

                nere kitarra uzterik.

                Jai pasa eta astelenian

                berriz eraso lanari,

                onela diot gusto berria beti

                arkitzen janari;

                egunak ondo juango zaizkio

                onela bizi danari,

                loteri au da opa diona

                Lasturrek mundu danari.

«Argia»