LOREAK ETA EGUZKIA
Ur-ondoan ziran loreak
axe samurren usaingarri,
eguzkiaren maitagarri.
Kulunka ona, kulunka ara
gustijak
pozik egozan berotara.
Eguzki-kalda lur-ganian
loreak zimeltzen ebillan.
Aldezlari iñoz ez garillan.
Zutago goitik eguzkijak
unian
legor ziran orri gustijak.
Ama-samur orra odeya
lora ta eguzki-artian.
Itzal leuna lore-ganian
orriño ororen mosulari.
Ken-deya
egin eutson, baña, itzalari.
—«Kendu adi, odei aztuna,
ezin yoguk eguzkija ikus».
—«Lora-taldiak ezin nakus.
Eztau euki gura onduan
zoruna»
negarrez itzalak iñuan
Eta negar-malko bigunak
jausi ziran loren altzora.
Tanta jausi yaken kolkora.
Eta odei aren malkuak,
itunak,
alaitu ebazan gaxuak.
* * *
Lora onein legez zoruak
kenduten dabe laguntzea.
Baña adizkide egizkua
ezta aldenduten orregaitik
Goguak
eztabe galtzen laguntzarik.
(Euzkadi, 1932, bagilla, 9).
|