BIDE-ZIAR ABESTEN
I
—Neure begijok dira gaba baxen baltzak:
Maitasun-zalez dakart bijotzeko suba.
—Lora baltzak edurtzan bildurgarri yataz:
Begi orrein diztira erijotz-mosuba.
—Ezpan oneik sugarran mingain gorritsuba.
Lorak zabaltzen dabez matrail-kutunean.
—Ezpan-samur ganian zabalduko lorak
Larrosa zauritubak geure bijotzean.
—Zitori antza dager neure soin garbijak.
Mosu orrentzat artu bere edertasuna.
—Edurran antzekuak zitorijak dira.
Loitu ezkero ezin atzindu lizuna.
—Ezpan oneik lañua, begijak ametsa,
Gorputza ikugai-eza, ezin zaitut maite.
—Irudi gelgarrijoi, neuregana zatoz!
Maite eziña betiko neugaz lotu zaite!
II
Lorarik lora
amets egalez
sortu yatan lei sutsuba.
Irri egisten
lili leunentzat
neure maitasun mosuba.
Ortziak gero
urrezko argiz
lotu eustazan begijak.
Ñirñir egisten
ixar ta lorak,
neure begizkun gustijak.
Maitasun ori,
gero zeu baña
beitu zinduban zorunez.
Agur betiko,
ixar ta lorak,
gaztarua ilda samiñez.
Neure mosuntzat
lora leunenak
neska politan ezpanak.
Begizkunentzat
ixar argijak
maitian begi laztanak.
III
Abesti leunak loratzen ziran
ezpan ganeko gentzean.
Bijotz samurra bildu eustazun
maitasunezko leyean.
Orain ixilik abesa dago
eta zerurantz begira
dizdir begijan malkuak dagi
maitasun baten distira.
—Abes bigunen erregin ori,
alai abestu egixu.
Orain maitale garealako
samiñez negar dagixu?
Ezpan kutunak neureganatuz
mosuba damost amesti.
—Ta mosu oneik, samurki diñaust,
eztabez anei abesti?
(Euzkerea, 1930, 500, or.).
|