OTOI-MINDUA
Negar-samin artean sortu intzan otoia,
egal orreik zabalik zeru-ziar oia.
Ai-otsak baxen ondo ire maminduak,
bakez gozatzen dituk biotz zaurituak.
Luditar abes-urrun gogoko zaurira
otoirik minduenak dardar eltzen dira.
Ludi orrek ez duler otoi-atsegiña,
otoiak baña goian dager gure miña
Negarraren izketa nok ez ete digar?
Barruko miña nok ez ete dazau malko-ziar?
Txadontzat Jaunak dartu biotz nekatua,
txadonean otoia berez sortuz dua.
Min bizian ai-dagin otoia, emaro
gotzon zuriak egapean gorde daro.
Otoiaren egak min-arren ez deuseztu;
malkuak arren, gora begiak arteztu.
Gure otoi onetan samiñan otoia
Donoki goira artezen zeru-ziar doia.
(Euzkadi, 1929, XI, 22).
|