OTOI-MINDUA

Negar-samin artean sortu intzan otoia,

egal orreik zabalik zeru-ziar oia.

Ai-otsak baxen ondo ire maminduak,

bakez gozatzen dituk biotz zaurituak.

Luditar abes-urrun gogoko zaurira

otoirik minduenak dardar eltzen dira.

Ludi orrek ez duler otoi-atsegiña,

otoiak baña goian dager gure miña

Negarraren izketa nok ez ete digar?

Barruko miña nok ez ete dazau malko-ziar?

Txadontzat Jaunak dartu biotz nekatua,

txadonean otoia berez sortuz dua.

Min bizian ai-dagin otoia, emaro

gotzon zuriak egapean gorde daro.

Otoiaren egak min-arren ez deuseztu;

malkuak arren, gora begiak arteztu.

Gure otoi onetan samiñan otoia

Donoki goira artezen zeru-ziar doia.

                        (Euzkadi, 1929, XI, 22).