www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Abarrak
Ebaristo Bustintza, «Kirikiņo»
1918

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Abarrak, Kirikiņo (Itziar Lakaren edizioa). Euskal Editoreen Elkartea, 1986

 

aurrekoa hurrengoa

Ziñaldari arteza

 

        Udagoyeneko arratzalde epel-epela da.

        Baserri-etxe bateko atarte-aurrian auzoko emakumiak batuta dagoz, bata galtzetagiñan, bestia baba-urkultzen, au bere gixonaren prakai ipingi bat ezarten, ori galtza zarren batzuk errepasetan, beste bat etxe-ondoko pozutxuan tresnak garbitxen...

        Danak darabille esku-artian zeregiña, iñor eztago alper, baña iñor be ez ixillik.

        Ego-axia dabil, eta oi dan lez, gustiz urduri dagoz emakumetxuok, iñoz baño barritxubago, beti barritxubak ixan-arren. Etzakigu zetatik ez zelan (jakixu!) euren artian asarria sortu da, ta alkarri destañaka asi dira, gustijen aurrera iñun diranak ataraten dabezala.

        — A bestelako zera! Ik eure modukuak gariala danok pentsauko don.

        — Enagin asko zirikatu, asten ba'non asi ba, atarako daunadaz eskutuban daukonazan trapuzar gustijak eta.

        — Ni... ri? Geldi-geldi gero! Lotsiaren izpirik ba'eukona, ondo ixillik egon biar euken.

        — Ik eztakin lotsia zer dan be ta, neu ixillik? ez orixe!

        — Ezaz ixilduko, ez; i beti ixango az betikua; ire onduan ezin bixi leiteken iñor be ta, geizto ori.

        — Ni geiztua? ia beste bein esain!...

        — Geiztua, bai; barriro be esango yonat, azalako. Gixona be jo egiten don ta.

        — Aitiaren! Au da emakumiaren lotsabakua! Gixona joten dodala?

        — Bai, bai, joten don, egija don.

        — Ezton! da laster guzurtauko aut, gonerre peste ori.

        Jagiten da bixi-bixi, altzuan daukozan gauzak lurrera bota ta artzeko asti barik, eta inguruban olgetan dabillan mutiko bati deituta.

        — Purtoso, ator ona polit ori, errekadu bat egingo daustak? Neuk sarija emonguat. Juadi etxe-osteko solora, antxe yabik gure Praisku biarrian, eta esayok datorrala arin-arin ona, neuk esan dodala-ta.

        Andik lastertxu agertzen da Praisku etxe-alboko orma-ganian eta bai diño:

        — Ze denganiño biar daustazube, barritxuok alakuok?

        —Ara Praisku, esaiskuzu ementxe argi ta garbi: Nik iñoz jo zaitut?

        — Iñoz bakarrik? Bai bein baño sarrijago be, arrayorrek!

        Entzuten egozan gustijak barre-santsoka estandak egin biar ebezan. Gau atan, seguru be, Praiskuk ez ei eban otzik ixan bizkar-aldian.

 

aurrekoa hurrengoa